In vogelvlucht afgelopen weken

Na 4 landen gezien te hebben, mijzelf vervoerd te hebben met een fiets, scooter, tuktuk, auto, bus(je), vliegtuig en boot, neem ik zo meteen mijn 13e vlucht van afgelopen 170 dagen naar Amsterdam. Aangezien ik jullie niet echt goed op de hoogte gehouden heb afgelopen weken hier in vogelvlucht nog mijn belevenissen en avonturen.

Alweer 2 maanden geleden zat ik nog op Bali met Joost en Elise een biertje te drinken op het strand en dompelde ik mama en Miriam onder in het Balinese verkeer op de scooter en bezocht ik met hun Ubud, Sanur en Uluwatu.
Nadat ik genoten had van hun aanwezigheid en toch met een dubbel gevoel afscheid van hun genomen had braken ook mijn laatste weken op Bali aan. Dat hield in dat ik toch écht de verslagen moest gaan schrijven voor school. Maar dat ik vooral bijna afscheid moest gaan nemen van allemaal mensen waarmee ik praktisch 5 maanden mee samen had gewoond, dingen had mee beleefd, ontdekt en had gezien. Daarom besloten wij de laatste 1,5 week maar extra vaak uit eten te gaan, biertjes te drinken, op het strand te liggen en uit te gaan.
Toen deze weken voorbij waren nam ik afscheid van Bali, mijn geweldige roommie en begon ik aan een nieuw avontuur samen met Teatske en Angelina in Maleisië.

We kwamen aan in Kuala Lumpur en vanuit daar waren wij van plan om een bus te pakken naar George Town, Pangan. Helaas sloot dit allemaal niet even goed op elkaar aan en hadden wij heel wat uren door te brengen op het station.
Na een 20 uur durende reis hadden wij wel meteen wat van Maleisië gezien. Hoe blanco ik Maleisië in ging, en hoe ik werd overdonderd door het land. Goed geasfalteerde wegen, vangrelen, het was schoon en enorm groen.

Wij besloten de eerste dag in George Town maar een heuze stadswandeling te gaan maken zoals aangeraden in de onmisbare Lonely Planet. Toen wij na 5 minuten lopen fietsen tegen kwamen waren we snel verkocht. En binnen no time zaten we op de fiets. George Town is een leuk gezellig stadje waar wij verder nog met een treintje tussen een hoop Aziaten de George Town Hill op zoefde.

We zeiden George Town gedag en vertrokken naar Langkawi. We hoopte hier 3 dagen op het strand te kunnen gaan liggen en cocktails te drinken. Helaas werden we vrij snel uit onze droom gehaald. De strandbedjes die er waren zakte je eigenlijk direct doorheen als je er alleen al naar keek en toen we 10 minuten op het strand lagen begon het te regenen.
Gelukkig vonden we snel een strand tentje met mooi uitzicht en besloten Angelina en ik het iets hoger op te zoeken. We kropen in een tuigje om onze 120 meter boven het water te laten schommelen achter een boot met een parachute.
Aangezien de eerste dag het strand geen succes was besloten we de tweede dag een scooter te huren en de andere kant van het eiland te verkennen. En dit was één van de betere ideeën. We kwamen op prachtige witte stranden met helder blauw water, zoals we het in Bali een beetje gemist hadden en we in Thailand zo gewend aan waren geraakt.
Op weg terug naar onze accommodatie namen we een iets andere route waardoor we opeens op een berg uitkwamen. Waar het uitzicht over het hele eiland erg indrukwekkend was.



En toen begon mijn solo reis, ik nam afscheid van Angelina en Teatske en begon aan het échte backpackers leven. Even spannend vond ik het wel maar binnen no time ontmoete ik mensen in mijn hostel in de Cameron Highlands. Ik deed hier een tour naar de welbekende thee plantages. De dag erna deed ik een jungle trekking die toch wel wat zwaarder viel dan verwacht.
Vervolgens stapte ik weer in de bus, dit maal richting Melakka. Een plaatsje ongeveer twee uur van Kuala Lumpur vandaan met nog Nederlandse invloeden. Ik kwam hier in een klein maar gezellig hostel. Melakka is maar klein maar wel heerlijk om even doorheen te slenteren, een biertje te drinken aan het water en lekker te eten.
Ik kon Maleisië natuurlijk niet verlaten voordat ik ook Kuala Lumpur gezien had. De welbekende Twin Towers, China Town, de enorm grote winkelcentra, waarbij eentje zelfs een achtbaan heeft en ik dronk een biertje op een helikopter platform waar ik een prachtige zonsondergang had met uitzicht had op alle hoge gebouwen die Kuala Lumpur rijk is.

De twee weken Maleisië zaten erop, ik vloog door naar Myanmar. En dit was toch wel een beetje de kers op de taart van mijn reis van afgelopen half jaar. Ik had al alleen maar positieve verhalen over Myanmar gehoord, maar deze zijn dan ook zeker waargemaakt. Myanmar is totaal anders dan Thailand, Indonesië en Maleisië. Het is armer, nóg viezer, het stinkt er nóg erger, maar de mensen zijn zó vriendelijk, heeft prachtige plekjes en dit alles bij elkaar geeft een bepaald soort charme.

Ik begon in Yangon, de voormalige hoofdstad, ik leerde hier direct drie leuke meiden kennen waarmee ik de “circle” train instapte, letterlijk een trein die een rondje rijdt. Waar alle lokale mensen een bezichtiging waren voor ons, waren wij dat voor hun. We mochten dan ook absoluut niet staan, want dat zouden zij wel doen. Na 5 keer gezegd te hebben dat we het écht geen probleem vonden om te staan namen wij toch maar plaats.

De volgende dag bezochten wij de welbekende pagode in Yangon. Een pagode die eigenlijk door alle Boeddhisten ooit bezocht moet worden. We leerde hier veel over het geloof maar voornamelijk veel over de Birmaanse cultuur. Zo hangt je eerste naam af van de dag waarop jij geboren bent. In Myanmar hebben ze acht dagen, de woensdagochtend en middag zijn twee verschillende dagen. Aangezien ik op een donderdag geboren ben ben ik een muis. Kortom, intelligente mensen;).

We namen dezelfde dag nog de nachtbus naar Bagan. Een plek waar 4400 pagodes staan op een gebied van ongeveer 100km2. We huurde elektrische scooters waarmee we onze lieten verdwalen in dit gebied. Over verharde wegen en voornamelijk onverharde wegen raakte wij vast in het mulle zand. We reden hier uren rond zonder ook maar iemand tegen te komen. Uiteindelijk klommen wij bovenop een pagode en genoten wij van een sprookjesachtig en adembenemend uitzicht op alle pagodes en de natuur.
Verder beklom ik een uurtje verdrop 777 traptrede bij Mount Popa, waardoor ik ongeveer een half uur lang rondliep om te genieten van het uitzicht op dit bijzondere plekje.

Het werd tijd voor een nieuw stukje Myanmar, en daarom vertrok ik naar Kalaw. Vanaf Kalaw deed ik een tweedaagse trekking naar Inle Lake. Een hele toffe ervaring, dwars door de natuur en landbouw velden, waar hele families hard aan het werken waren om hun oogst te planten en/of te oogsten. Na zo’n 17 km gelopen te hebben kwamen wij op onze slaapplek aan. Dit was een klooster, ik was er eigenlijk vanuit gegaan dat dit een voormalig klooster was dat omgetoverd was voor toeristen. Dit vermoedde klopte niet, toen wij aankwamen liepen er 25 Monniken jongens rond de leeftijd van 10 jaar rond, vergezeld door drie oudere monniken. We konden ons douchen met bruin water (die ik toch maar even overgeslagen heb) en konden slapen in de zaal waar zij ook bidden/mediteren. Aangezien het rond 19:00 uur donker werd en het licht alleen van 19:00-20:00 uur aan was lagen wij om 20:00 uur al in bed. Slapen zat er nog even niet in, want binnen no time begonnen de monniken te bidden wat samenging met een hoop gezang. Dit ging ongeveer een uur door, na een paar uurtjes slaap begonnen ze de volgende ochtend weer om 05:00 uur. Het korte nachtje nam ik voor lief want het was een toffe ervaring.
Na een simpel maar lekker ontbijt stond er 20 km op ons te wachten. We kwamen in hevige regenbuien terecht en gleden meerdere malen uit in de modder en kwamen toen toch doorweekt en onder de modder in Inle Lake aan. We stapte hier op een bootje om 1,5 uur te varen naar de noord kant van Inle Lake.
Hier verbleef ik weer twee nachten, toch een beetje gaar van een week lang elke dag continu bezig zijn fietste wij de volgende dag naar een wijnberg. Deden hier een wijnproeverij en besloten wij dat we de wijn toch nog iets beter moesten proeven. De dag erna kwam het met bakken uit de lucht waardoor wij genoodzaakt waren om de hele dag koffie te drinken en spelletjes te spelen.

Dezelfde avond stapte ik weer in de nachtbus en kwam ik ’s ochtends vroeg aan op mijn laatste bestemming, Mandalay. Eén van de grotere steden in Myanmar, maar eentje die niet heel bijzonder is. Wij fietste rond en huurde de dag erna een scooter om ook de plaatsjes om Mandalay heen te bekijken. Heerlijk rond rijden op de scooter, kunnen stoppen wanneer we wilde. En nog even genieten van de laatste Aziatische zonnestralen.

Als ik terug kijk op afgelopen half jaar was het een geweldige ervaring. Ik behaalde mijn 30 studiepunten in combinatie met het verkennen van andere culturen en andere landen. Nu is het tijd om weer naar Nederland te vertrekken. Met een dubbel gevoel vertrek ik, ik had mij hier nog best even kunnen vermaken maar heb ook erg veel zin om iedereen weer in Nederland te zien. Beginnen aan een nieuwe periode in mijn leven, in Amsterdam. En verder maar is bedenken waar mij volgende tripje naar toe zal gaan..

Tot snel,

Fréderique